Osteopatia bez tajemnic

Osteopatia bez tajemnic

CZYM JEST OSTEOPATIA?

Osteopatia jest filozofią wykorzystywaną w leczeniu pacjentów na świecie od niemal 150 lat, a w Polsce
od około 20 lat. Andrew Taylor Still jako założyciel osteopatii, definiował ją używając określeń takich
jak „medycyna bez leków” i „chirurgia bez noża”. Termin osteopatia wywodzi się od greckiego słowa
osteon czyli kość i patos tłumaczone jako wzbudzanie sympatii, pobudzanie emocji współczucia i
wrażliwości na cierpienie. Celem osteopatii jest znalezienie przyczyny problemów pacjenta. Często jest
tak że problemy w jednym rejonie ciała, wywołują lub podtrzymują problemy w zupełnie innym, często
odległym rejonie. Np.. Przewlekłe zapalenie zatok może powodować nie gojenie się przeciążenia kolana;
problemy z perystaltyką jelit mogą powodować bóle odcinka lędźwiowego
OSTEOPATA poszukuje zależności między ciałem, psychiką i umysłem
Osteopatia jest metodą wykorzystującą badanie manualne do stawiania diagnozy i leczenia chorych.
Poszukuje zależności pomiędzy ciałem, psychiką i umysłem zarówno w stanie zdrowia oraz choroby. Jest
filozofią postrzegania stanu zdrowia i choroby jako zaburzenia mechanizmów utrzymujących równowagę
w organizmie. Zakłada ona, że organizm ludzki posiada zdolności do autoregulacji i przywracania
homeostazy. Stan równowagi nie dotyczy jedynie sfery fizjologicznej czy biomechanicznej, ale
uwzględnia również zakres sfery emocjonalno- duchowej oraz środowisko w jakim żyje pacjent.
Osteopata oddziałuje na pacjenta poprzez swój dotyk i działanie manualne, za sprawą których
odzyskiwany i/lub utrzymywany jest stan równowagi w ciele pacjenta.

Dla każdego osteopaty definicja osteopatii będzie nieco inna.

W osteopatii istnieje ogólny kierunek myślenia, zasady jak powinna wyglądać terapia i cel który chcemy
uzyskać w czasie trwania i po terapii. Ale w praktyce klinicznej może okazać się że różni terapeuci, każdy
innymi technikami i podejściem do pacjenta będzie dążył do uzyskania tego samego celu- znalezienia
drogi do stanu zdrowia pacjenta.

Podstawowym celem osteopaty jest właściwa diagnoza pacjenta, znalezienie źródła problemów
pacjenta.

W terapii osteopatycznej nie ma protokółów postępowania, a także nie zdarza się idealnie taka sama
terapia. Przez różnych terapeutów powinny zostać odnalezione te same restrykcje, problemy w ciele
pacjenta, ale kierunek pracy, oraz interakcja między pacjentem a terapeutą nigdy nie będą takie same.

Terapia osteopatyczna jest indywidualnie dopasowana, bierze pod uwagę całe ciało człowieka oraz
otoczenie w którym żyje i funkcjonuje. Osteopatia kieruje się zasadą że organizm stanowi jedność,
budowa ciała i procesy w nim zachodzące są wzajemnie powiązane. Filozofia osteopatii zakłada, że
organizm posiada zdolność do autoregulacji, samoleczenia i utrzymania równowagi (homeostazy).
Osteopatia wykorzystuje naturalne siły ciała, które odpowiednio pobudzone mogą pokonać chorobę.

KIM JEST OSTEOPATA?

Osteopata (D.O- doctor of osteopathy) to stopień który dostaje osoba za swoją pracę, zaangażowanie
włożone w trud nauki przez pięć lat szkolenia. Podczas tych lat student wykazuje się umiejętnościami
praktycznymi (poznaje techniki pracy) i wiedzą z zakresu min. anatomii, fizjologii, biomechaniki,
patologii i wielu innych tematów dotyczących funkcjonowania organizmu ludzkiego w warunkach
zdrowia i choroby. Oprócz tego, potrafi analizować w sposób rzetelny i odpowiedzialny możliwe do
wystąpienia zagrożenia. Osteopata jest w stanie „skomponować” terapię która jest użyteczna, przynosi
korzyść pacjentowi oraz jest bezpieczna.

Z czym do osteopaty?

Osteopatia zajmuje się diagnozowaniem i leczeniem schorzeń pochodzących z ukladu mięśniowo-
stawowego oraz z kręgosłupa, problemów na podłożu ukladu nerwowego, dolegliwości pochodzących z narządów wewnętrzych.

Do osteopaty można się zgłosić z:

-problemami bólowymi wynikającymi z przeciążenia lub urazu np. skręcenie kolana lub kostki,
-dolegliwościami pochodzącymi z kręgosłupa np. lumbago, rwa kulszowa, ból szyi
-występującymi przeciążeniami mięśniowo- stawowymi np. naciągniecie mięśni, bóle stawów
-problemami wynikającymi z chorób przewlekłych np. sztywność towarzysząca RZS czy ZZSK
-dolegliwościami pochodzącymi z narządów wewnętrznych np. refluks, zgaga, zaparcia, wzdęcia, bóle
pod żebrami
-pojawiającymi się bólami głowy, migrenami, zawrotami głowy
-utrzymującym się napięciem mięśni spowodowanym stresem, występującymi emocjami
-kłopotami z żuciem lub mową np.. Problemy ze stawem skroniowo- żuchowoym, klikanie przy
otwieraniu buzi
-w trakcie ciąży np. aby zmniejszyć występujące dolegliwości bólowe
-z noworodkami i małymi dziećmi np. ciepiącymi na zgagę i ulewanie, mającymi kłopoty ze spaniem

JAK PRACUJE OSTEOPATA?

Osteopatia to nie są wykonywane techniki, nie pewien protokół postępowania do powielenia i
zastosowania. Technika osteopatyczna to pewna część budowania procesu leczenia, jest tylko narzędziem

do wykorzystania w całościowym podejściu do problemu pacjenta. Siła, kierunek, sposób wykonana,
intencja, wyobrażenie przebiegu techniki to elementy które będą ewoluowały w trakcie przebiegu terapii i
zmiany napięcia tkanek. Podstawowa wiedza o wszystkich elementach techniki oraz jej prawidłowe
mechaniczne wykonanie to ważny element terapii. Jednakże sposób wykorzystania techniki i kierunek
leczenia dysfunkcji będzie się zmieniał w trakcie terapii.

Zbiór technik wykorzystywanych w osteopatii wywodzi się z różnych metod leczenia manualnego lub
stworzonych przez osteopatów. Każda technika jest ukierunkowana na pobudzenie i sterowanie siłami
samoleczącymi/samoregulującymi organizmu min. poprzez wpływ na układ nerwowy i krwionośny.
Techniki bazują na logicznym rozumowaniu, poszukiwaniu współzależności poszczególnych części ciała
i narządów. Często zaburzenia są w miejscach odległych od regionu objętych symptomami, ale ich
usunięcie znacząco wspiera mechanizmy regulacyjne.(np. refluks żołądka może mieć wpływ na pojawiające się dolegliwości bólowe szyi, zespół jelita drażliwego na dolegliwości odcinka lędźwiowego kręgosłupa).

Kiedy do osteopaty?

Urazy, stany pourazowe i pooperacyjne:
• uszkodzenia, naciągnięcia i zerwania mięśni
• zwichnięcia i skręcenia stawów
• złamania
• uszkodzenia łąkotek, więzadeł krzyżowych i innych stawu kolanowego
• uszkodzenia stożka rotatorów i zespół ciasnoty pod barkowej
• pourazowe stany zapalne tkanek miękkich
• zwichnięcia i podwichnięcia palców
• kolano skoczka, kolano biegacza
• rehabilitacja przed i pooperacyjne

Ból przewlekły:

• bóle głowy
• bóle po złamaniach
• bóle karku i ramion
• bóle „krzyża”
• bóle stawowe
• szumy uszne
Kręgosłup:
• rwa kulszowa
• rwa ramienna
• dyskopatie, wypukliny i przepukliny jądra miażdżystego

• zmiany zwyrodnieniowe
• stany pourazowe
• whiplash
• bóle karku

Obręcz barkowa:

• naciągnięcia i naderwania mięśni, ścięgien i więzadeł
• zespół ciasnoty podbarkowej
• uszkodzenie stożka rotatorów
• zapalenia kaletek
• niestabilność kompleksu barkowego
• zmiany zwyrodnieniowe stawu ramiennego
• łokieć tenisisty, łokieć golfisty
• stany po złamaniach zwichnięciach i skręceniach stawów nadgarstka, palców

Stawy kolanowe:

• uszkodzenia i zerwania więzadeł kolana
• bóle zwyrodnieniowe, chondromalacje
• tendinopatie struktur stawu kolanowego
• skręcenia kolana
• uszkodzenia łąkotek
• niestabilność stawu kolanowego
• dysfunkcje stawu rzepkowo-udowego

Stawy stóp:

• skręcenia, zwichnięcia, złamania „kostki”
• naciągnięcia i zerwania mięśni
• ostroga piętowa
• zapalenie rozcięgna podeszwowego

Inne:

• zawroty głowy
• – przewkekłe zapalenia uszu i zatok
• bóle w obrębie klatki piersiowe (kłucia, pieczenia,
• zgaga, refluks
• bóle żeber
• bóle i dyskomfort w obrębie jamy brzusznej
• bóle pochodzące ze stawów krzyżowo-biodrowych
• bóle i dysfunkcje stawów biodrowych
• dysfunkcje narządów miednicy

• bóle i dysfunkcje obręczy miednicznej
• problemy ze zgryzem, żuciem, stawem skroniowi- żuchwowym
• bóle w obrębie twarzy
• wspomaganie długotwałego leczenia farmakologicznego
W obecnych czasach daje się zauważyć trend do szukania alternatywnych sposobów leczenia i
wspomagania ciała niż środki farmakologiczne i suplementy. Osteopatia stanowi doskonałe uzupełnienie
medycyny klasycznej. Definiując łacińskie słowo medicina jako „sztuka lekarska” i „nauka empiryczna
(oparta na doświadczeniu), obejmująca całość wiedzy o zdrowiu i chorobach człowieka oraz sposobach
ich zapobiegania, oraz ich leczenia”.